Mount Cook and Lake Tekapo

Vrijdag kwamen we aan in Tekapo. Dat bleek echt een dorpje te zijn met een paar winkels en alles is op tijd dicht. 3 restaurantjes waarvan 1 alleen afhalen, geen pinautomaat, geen postkantoor en 1 mini supermarkt bij de benzinepomp. Dit zou een interessante tijd worden..

Ons hostel: "Tailor-made-Tekapo-Backpackers" (ja het is een hele mond vol), lag vlak bij het dorp. Weer een twin room genomen en die was lekker ruim. We werden netjes welkom geheten en alles werd aangewezen. Een goede eerste indruk. `s Avonds gingen we het dorp in op zoek naar avond eten, helaas was alles dicht en konden we bij 1 zaakje nog een toetje eten. Alles beter dan niets. We hebben nog even bij het water gezeten terwijl de zon onder ging.

Zaterdag ochtend hadden we een excursie geboekt naar Mount Cook, de hoogste berg in NZ. We werden opgehaald bij het hostel en nadat we Emily (ander meisje) hadden opgehaald gingen we op weg naar Mt Cook. De chauffeur vertelde ons vanalles over Mackenzie Country en Tekapo en over het meer Pukaki. Onderweg kregen we de kans om foto`s te maken. Na ongeveer 1,5 uur kwamen we aan. Het was bewolkt met een warme wind. Ideaal wandelweer.

Er waren verschillende routes die verschilden van 1 uur tot 4 uur. Ben om Kris een plezier te doen toch maar meegegaan ( hij zou dan met mij mee naar Twilight gaan, alweer ja...). Eerst de route van 1 uur (Kea Point)en daarna nog een stuk, tot de eerste hangbrug, van de langste route (Hooker Valley). Ik weigerde om over die brug te gaan en intussen was de zon volop uitgebroken. Het was ontzettend warm geworden en ik had het wel gehad. We hadden inmiddels vanalles gezien, Mt Cook, Sefton en Tasman, de gletsjer en de uitzichten. Na 3 en half uur waren we weer terug bij Hotel "de Hermittage". Waar we gelijk naar het cafe vlogen en eten en drinken kochten. We hadden alleen een zielig ontbijtje van Coco puffs op die ochtend.

We kochten nog wat souvenirs en hebben gelachen om de water kranen op de wc`s. Ik zal dit laatste even uitleggen. "De Hermittage" is een luxe hotel waar je zo`n 500 euro per nacht betaald. De kraantjes met wasbakken in de wc`s zijn wat anders dan we gewend zijn. Er zijn geen wasbakken en als je niet goed kijkt, zie je de kranen ook niet. Je ziet alleen een langwerpig, stenen plaat die ietswat van de muur afhangt. Die is blijkbaar gevoelig voor beweging. Als ie beweging opmerkt gaat het kraatje aan de muur uit zichzelf lopen, het water valt dan op de stenen plaat, valt erachter en wordt door iets opgevangen. Dus ik had mijn tas weggezet op die stenen plaat, terwijl ik zocht naar de kraan. Toen ik het water zag vallen keek ik onder de plaat waar dat heen ging. Intussen had ik de plaat vast en het water begon ineens te lopen aan alle kanten en mijn tas, die nog op die plaat stond was nat...
Dus ja dat leverde een lachmoment op.

Om 4 uur keerden we weer terug naar het hostel en hebben we in het dorp gegeten. We hadden ons verblijf verlengt met 1 nacht want we wilden de excursie: sterren kijken, nog mee maken. Mja dat doe je dus in de avond en om dat dezelfde dag nog te doen als Mt Cook was een beetje te veel van het goede. Dus sterren kijken stond gepland voor zondagavond.

Zondag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Even bij het meer rondgehangen en in de winkeltjes van Tekapo gekeken. Nog wat boodschappen gedaan en later gekookt, soep met stokbrood en kruidenboter. Was lekker. Rond kwart voor 10 zijn we naar het dorp gewandeld en we bleken niet de enige NL te zijn op de tour. 16 mensen waarvan er zeker 7 NL waren. We werden gebracht naar Mt John, naar de top, in het donker. Dat was niet echt mijn favoriete stuk.

Eenmaal bovenop zag je niks. Dus in het donker naar het eerste gebouw gelopen. We kregen een hele dikke jas erbij en volgden onze gids naar de open vlakte. Was wel grappig, ik heb nog nooit een gids gehad die ik niet kon zien. Hij vertelde over de helderste ster, Sirius en over hoe ver weg de sterren ongeveer waren en hoe je moest tellen in lichtjaren. Vertelde waar de sterrenbeelden in de lucht zaten, hoe we die moesten herkennen en dat je daar soms veel fantasie voor nodig had. Wij uit europa moesten ondersteboven kijken omdat die sterren hier op zn kop stonden. Ook vertelde hij over een bepaalde ster dat ie ver aan zijn einde zat. het enige dat ze konden vertellen was dat ie binnen 50-100 jaar uit elkaar zou spatten en dat dat een spectakel zou zijn. Het zou de hemel zo verlichten dat het zou lijken dat er een aantal weken geen nacht zou zijn. Helaas beantwoorde hij mijn vraag, en zei dat wij in Europa dat niet zouden kunnen zien.

Om jullie een sukje te laten merken hoe de gesprekken die avond gingen, en hoe verwarrend die waren:"wij zien de ster nog intact omdat die zo 500.000 lichtjaren weg was, maar dus in realiteit is die ster dus al ontploft maar omdat dat 50-100 jaar duurt voordat dat licht ons bereikt moet dat voor ons nog gebeuren". Of zoiets. En ook zoiets als; "stel dat iemand in een andere galaxy naar ons op aarde zou kijken op dit moment zouden die de aarde zien als een grote ijsblok vol gletsjers omdat de aarde in die tijd nog niet zo ver was, en wij nog zoveel honderden lichtjaren weg waren".

Later keken we nog door de grote telescopen en zagen we allerlei sterren, sommige gekleurd, en dankzij Kris zagen we Saturnus nog door de grote telescoop. Je kon ook echt de planeet zien en zijn ringen eromheen. we sloten af met een lekkere warme chocomel. Wel vond ik het jammer dat we de maan niet door de telescoop konden zien. Rond 1 uur waren we weer in het hostel.

Vandaag hebben we uitgecheckt en zijn we terug naar Christchurch gegaan. Inmiddels zitten we weer bij Nana Jo en daar blijven we een paar dagen voor we weer verder gaan.

We houden jullie op de hoogte.

xxxxxxx
Kristen en Brigitte