Aussie, Aussie, Aussie.... Oi, oi, oi!

Na 2 vluchten vanuit Fiji zijn we dan eindelijk in Australie aangekomen. En dat begon goed...

Na een hobbelige landing bleek op het vliegveld het grondpersoneel te staken. Dat wilde zeggen: er was niemand die de baggage uit het vliegtuig zou halen. 1,5 uur hebben we gewacht naast de baggageband. En onze vlucht was niet de enige. Menig gejuich klonk dan ook toen de band eindelijk werkte. Blij gingen we richting de douane. Waar bleek dat wij in een aparte rij kwamen. Wij moesten alles van hout, schelpen of eten uit onze tas halen. En als je het niet kon vinden lag dus je hele inhoud voor hun neus (inclusief vieze was)...

De trein naar ons hostel bleek nog duurder dan de shuttle tot de deur. Wonderbaarlijk genoeg bleek ik hier met mijn telefoon bereik te hebben!

Het hostel was een verhaal op zich. Een paart chagarijnige meiden achter de receptie checkten ons in. We moesten van hun allebei een sleutel nemen voor dezelfde kamer. Dus $20 borg. Toen ik onze kamer inliep moest ik mijn best doen om niet de hoop op te geven. 30 bedden, dus 15 stapelbedden, in rijen naast elkaar. De kamer was donker, warm en stonk verschrikkelijk. 3 weken in zulke kamers??? Echt niet.

Bijgekomen van de shock gingen we naar boven bij het internet kijken. Het viel ons op dat er overal aan de muren postertjes hingen met regels. Er bleken na goed bestuderen erg veel van die dingen te hangen met de stomste dingen erop zoals: "kleding niet langer dan 24 uur aan de was lijn anders gooien we ze weg", " schoenen in plastic tas onder je bed, anders gooien we ze weg", "op internet je sleutel voor je pc leggen", en "je krijgt nooit je geld terug". Lekker apart. Op internet kan je bijna niets doen omdat ze bijna de hele pc beschermd en afgezet hebben. Je mag volgens Kris zelfs de HELP optie niet gebruiken.

Die middag zijn we even naar het centrum gelopen. Dat bleek vol leven te zitten en nog vrij lang door te gaan. We aten bij de MacD en het was niet lekker. Later gingen we naar de film: "Last Chance Harvey", en weer terug naar het hostel. Wonderbaarlijk genoeg sliep ik die nacht redelijk.

De volgende dag wilden we naar de Australie Zoo, waarvan de oprichter Steve "Crocodile Hunter" Irwin is. Het park is nu in handen van zijn vrouw en kids. Maar eerst ontbijten. Eenmaal in de keuken konden we niets vinden. Geen borden, bestek, koppen en toch hadden mensen die. Na een poosje gaven we het op an aten de cocopops uit de doos en spoelde die weg met melk. Later vertelde iemand me dat je $10 moet betalen aan de receptie en dan krijg je van hun een bordje en kopje en bestekje. Ja daaag! Nog gekker.

We liepen naar het station en pakten de trein naar de Zoo. Dat duurde een uur en we stapten daarna over op de bus. Nog 45 min en we waren er. Het was vreemd om bij het park zoveel foto`s en video`s van Steve Irwin te zien. Het was bijna net alsof je hem nog kon tegen komen hier. Ik pakte mn OV kaart (mijn zogenaamde studentenpas) en kreeg mn korting. Het park was erg mooi onderhouden en ook vrij groot.

We hebben veel verschillende dieren gezien zoals: Reuzeschildpadden, Dingo`s, veel Hagedissen, Krokodillen, Koala`s Kangaroos en een Tasmanian devil. Je kon de dieren hier niet alleen achter de hekken zien. Je kon ontmoetingen boeken of je zag ze voorbij lopen naast een keeper. Alle dieren werden uit hun kooi gehaald voor wandelingen. De Hagedissen en mini Aligators mocht je dan ook aaien.
Het park krioelt van de hagedissen die er rondlopen. Je moet oppassen waar je loopt want je lopen je voor je voeten. De kleinste die we zagen van zo`n 6 cm en de grootste zo`n 30-40cm. Ook kon je op de foto met de dieren. Kris en ik hebben dat gedaan. Op 1 foto houden we een Python vast. Nou ja vast. Ze werd om onze nek gelegd. Ze was vrij zwaar en woog dan ook 17 kg. Later die middag zijn we op de foto geweest met een Koala. Die zette even flink zijn klauwen in mn arm. Maar was heel lief om mee te knuffelen. Ook al stonk ze.

We hebben nog de Koala Talk meegemaakt en kwamen erachter dat de Koala geen beer is. Dus geen Koala beer! En dat het beest 20 uur per dag slaapt omdat het een giftige plant eet.

In Roo Heaven mocht je een stuk land op dat vol zat met Wallaby`s en Kangaroos. Dat was leuk, je kon ze aaien en eten geven. Bij de Warrior show werd het publiek in 2-en gedeeld en natuurlijk pakten ze Kris en mij als middelpunt. Kris hoorde bij de ene helft en ik bij de andere. Fijn zo groot op dat scherm... Toch typisch dat ze ons er altijd uit halen. We hebben er nog een leuke dag van gemaakt.

Die avond sliep ik echt slecht. Er waren nieuwe mensen aangekomen met en irritante taal en die zaten om half 2 in de nacht nog lekker te kletsen. Mensen op computers met irritante geluiden en 1 grote snurker.

Die ochtend kon ik niks hebben en was ik moe. Kris en ik gingen de stad in op souvenirs jacht met het plan later de citytour te nemen. Halverwege de middag was ik dat vergeten en te ver door mijn geld heen en te moe om uberhaupt nog iets te doen. Australie is veel duurder dan Nieuw Zeeland. Dus hebben we wat rond gelopen bij de Brisbane rivier en zijn terug gelopen.

Vandaag checken we uit! We gaan naar Surfers Paradise en volgens mij is het weer het met ons eens, de eerste dag regen! We zullen daar 2 dagen blijven en dan verder gaan naar Byron Bay voor de volgende 2 dagen.

We zullen zien. We slapen vanavond weer met 6 op een kamer en dat klinkt een stuk beter!

xxxxx